استون مارتین ونکوئیش زاگاتو
همکاری شرکت استون مارتین و زاگاتو اولین بار با طراحی خودروی DB4 GT Zagato در سال 1960 آغاز شده و طی شش دهه ادامه یافته است. آخرین همکاری این دو شرکت به خودروی ونکوئیش زاگاتو در نسخه Coupe و Volante ختم شده بود ولی طراحان این خودرو همچنان ایده های دیگری برای این خودرو داشتند. برای همین موضوع از دو مدل دیگر خودروی ونکوئیش زاگاتو به نام های Speedster و Shooting Brake در مراسمی که در Pebble Beach برگزار شد، رونمایی شد. تولید دو مدل پیشین از قبل شروع شده بود است.
در مدل Speedster تعدادی "Speed Humps" که نشانگر نماد زاگاتو می باشد، در قسمت پشتی به کار رفته است. همه پنل های بکار رفته در این خودرو نیز از جنس فیبر کربن می باشد. مدل Shooting Brake برای دو سرنشین در نظر گرفته شده است که در دسترس تر باشد. هر چهار مدل بر پایه نسخه ونکوئیش اس بوده و این به آن معناست که همگی از موتور 12 سیلندر نفس طبیعی با توان 600 اسب بخار بهره می برند. تمامی این خودرو ها دارای جعبه دنده تیپ ترونیک بوده که برای مدل های زاگاتو نیز تیون شده اند. استون مارتین 325 نمونه از این خودرو را تولید کرده که 99 دستگاه به مدل Coupe و 99 دستگاه به مدل Volante، 99 دستگاه به مدل Shooting Brake و 28 دستگاه به مدل Speedster اختصاص دارد.
منابع:
