نقاشی ایرانی در جهان به دلیل ویژگی های خاصش شناخته شده است. چکیده نگاری، تزئین و انتزاع را می توان از خصلت های عام نقاشی ایرانی دانست.
قدمت هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی بازمی گردد. در آثار نقاشی باقی مانده از دوره های باستانی ایرانی تمرکز بر شکل انسان (اغلب مرد و در حالت های سلطنتی) و همچنین حیوانات بوده است.
دوره های نقاشی ایران را می توان به سه دوره متمایز ولی پیوسته تقسیم نمود:
در اوایل دوره قاجار به سبک پرتره نگاری درباری به طور ویژه ای پرداخته شده است و نقاشی های پرتره از فتحعلی شاه قاجار معروفترین آنها به شمار می آید.
پرتره از فتحعلی شاه، اثر مهرعلی نقاش
شکوفایی کمال الملک از معروفترین هنرمندان چهره نگار و منظره نگار ایرانی که تحولی را در نقاشی ایرانی به وجود آورد، مربوط به اواسط دوره قاجار(سلطنت ناصرالدین شاه) است.
تالار آینه، اثر کمال الملک
خیابان دوشان تپه و تکیه دولت، اثر کمال الملک
رمال، اثر کمال الملک
در دوران معاصر، محمود فرشچیان به عنوان یکی از نقاشان شاخص معاصر ایرانی شناخته می شود که در عین توجه به مبانی سنتی نقاشی، بنیان گذار سبکی نوین و مختص خود در نقاشی ایرانی می باشد.
اثر محمود فرشچیان
اثر محمود فرشچیان
تا به امروز نقاشان معاصر ایرانی متعددی آثار خود را در نمایشگاه های داخلی و خارجی به معرض نمایش گذاشته اند و جوایز بین المللی بسیاری را کسب نموده اند. از جمله این هنرمندان می توان به ایران درودی، بهمن محصص، محسن وزیری مقدم، ژازه تباتبایی، جلیل ضیاءپور، محمدعلی ترقی جاه، کامبیز درم بخش، منوچهر یکتایی، محمد احصایی، حسین زنده رودی، فرشید مثقالی، وستا کیانی و فرهاد مشیری اشاره کرد.
اثر ایران درودی
اثر ایران درودی
اثر بهمن محصص
اثر وستا کیانی
اثر جلیل ضیاپور
اثر فرشید مثقالی
اثر محسن وزیری مقدم
اثر محسن وزیری مقدم
اثر محمدعلی ترقی جاه
اثر منوچهر یکتایی
اثر فرهاد مشیری
گزارش «آرت پرایس» (مهمترین مرجع مارکت هنر جهان) در مورد شهرت نقاشی معاصر ایران:
«هنرمندان ایرانی شوق خلاقانه خود را با ادای احترام به سنت، ترکیب میکنند. آثار آنها که ریشه در تاریخ دارد، در موزههای با نفوذی همچون موزه مدرن تیت لندن، مرکز فرهنگی هنری ژرژ پمپیدو در پاریس و گوگنهایم در نیویورک توجهها را به خود جلب کردهاند.»
منابع:
- کتاب دایره المعارف هنر - رویین پاکباز
en.wikipedia.org
www.sensesculturalfarsi.org