معمار ژاپنی جونیا ایشیگامی از موزه هنر زایشویی به طول یک کیلومتر بر روی یک دریاچه مصنوعی رونمایی کرد که دارای روزنه هایی است که باعث ورود آب از کف به داخل موزه میشود. این موزه خطی 20000 متر مربعی از یک طرف دریاچه به سمت دیگر امتداد مییابد و تقریباً تمام قطر دریاچه را دربرمیگیرد. ایشیگامی می خواست موزه هنر زایشویی به گونهای به نظر برسد که انگار از زیر دریاچه بیرون آمده است. معمار اذعان میکند: «سختترین بخش، ساختن طول خود سازه بود که طول آن یک کیلومتر است؛ باید باد و دما و البته بالای آب بودن را در نظر میگرفتیم».
ستونهای موازی از کف دریاچه بالا میروند تا سقف بتنی نازکی با شکلی موجدار را پشتیبانی کنند. صفحات شیشهای بین ستونها تعبیه شده است تا بازدیدکنندگان چشماندازی از دریاچه داشته باشند. ایشیگامی عمداً شکافهایی را در محل تلاقی کف ساختمان با سطح دریاچه ایجاد کرد تا آب به داخل ساختمان جریان یابد و قسمت هایی از کف را زیر آب ببرد. در زمستان، در حالی که سطح آب یخ می زند، آب زیر آن به صورت مایع باقی می ماند و به جریان خود ادامه می دهد. طراحی معمارانه بنا ثبات و ایمنی را در تمام طول سال تضمین می کند؛ آب توسط یک دروازه کنترل می شود و در تمام فصول آن را در یک سطح نگه می دارد.
در قسمت هایی از ساختمان موزه، سقف رو به آسمان باز می شود تا طبیعت اطراف را وارد ساختمان کند. در مقابل موزه، معمار یک مرکز بازدیدکننده طراحی کرده که زیر یک سقف وسیع پوشیده از چمن پنهان شده است. مانند موزه هنر زایشوی، مرکز بازدیدکنندگان نیز دارای نمای شیشهای است که توسط ستونها پشتیبانی میشود و یک دهانه وسیع رو به موزه دارد. دو مسیر پیاده روی در دو طرف بدنه موزه به طول یک کیلومتر آن را به ساحل متصل می کند. به گفته این استودیو، این ساختمان می تواند برای میزبانی از انواع نمایشگاه ها و همچنین کانسپت خرده فروشی در آینده سازگار شود.
منابع:
www.arcamlak.ir