جایزه معماری پریتزکر در 10 سال اخیر
جایزه معماری پریتزکر به عنوان جایزه نوبل معماران محسوب می گردد. این جایزه هر ساله به یک معمار یا یک تیم معماری اعطا می شود که به دستاوردهای مهمی در زمینه معماری و طراحی دست یافته اند.
هدف جایزه معماری پریتزکر بها دادن به هنر معمارانی است که سهم قابل توجه ای در ارتقاء و رشد بشریت و محیط زیست ایفا می کنند.
گفته می شود این جایزه با صرف نظر از "ملیت، نژاد، اعتقاد و یا ایدئولوژی" اهدا می شود. برندگان مبلغ 100000 دلار، تقدیرنامه و از سال 1987 به بعد یک مدال برنز دریافت می کنند.
در سال 1979 فیلیپ جانسون اولین نفری بود که جایزه فستیوال پریتزکر را به دست آورد و در سال 2004 زاهاحدید اولین بانوی برنده این جایزه بوده است.
برندگان جایزه معماری Pritzker، در 10 سال اخیر:
2019: آراتا ایسوزاکی، ژاپن
معمار ژاپنی، آراتا ایسوکی، نامزد 2019 جایزه پریتزکر، معتبرترین جایزه معماری است. ایسوزاکی به عنوان مهمترین معمار پس از جنگ ژاپن محسوب می شود.
هیئت داوران پریتزکر او را "معمار همه جانبه، با نفوذ و واقعا بین المللی" توصیف می کند.
ایسوزاکی بیش از 100 پروژه معماری را طی 6 دهه، از جمله ساختمان های عمومی و فرهنگی مهم در ژاپن، اسپانیا، ایالات متحده آمریکا، چین، ایتالیا، قطر و بسیاری دیگر از سراسر جهان ساخته است.
معماری او بر فهم عمیق نه تنها معماری بلکه فلسفه، تاریخ، نظریه و فرهنگ نیز تأکید دارد. در ارتباط با هویت و سبک معماری خود، او می گوید: "هویت من این است که هر بار دوست دارم تفاوت ایجاد کنم نه در یک سبک واحد، بلکه همیشه با توجه به شرایط، همچنین با توجه به شرایط محیط زیست؛ یک سبک معماری به عنوان یک راه حل، که هر بار متفاوت است".
سالن چند منظوره (جشن صد سالگی) نارا، ژاپن
مرکز انجمن های ملی، قطر
2018: بال کریشنا دوشی، هند
بال کریشنا دوشی، نخستین برنده جایزه پریزیکر از کشور هند می باشد.
جایزه معماری پریتزکر 2018 به کریشنا دوشی برای سابقه کاری او "به عنوان معمار، برنامه ریز شهری و معلم" اهدا گردید، اما شاید مهمتر از آن از نظر اعضای هیئت داوران اخیر پریتزکر "، به خاطر ثبات او در صداقت و کمک های خستگی ناپذیر او به هند و دیگر مکان ها می باشد."
به نقل هیئت داوران پریتزکر؛ "بال کريشنا دوشي به طور مداوم نشان مي دهد که همه معماری ها و برنامه ریزی های خوب شهری، نه تنها بايد هدف و ساختار را متحد کنند بلکه بايد محيط، سایت، تکنيک و صنايع را نيز مورد توجه قرار دهند."
موزه آگاکان، تورنتو
دفتر معماری سانگات، احمدآباد، هند
2017: رافائل آراندا، کارمه پیجم و رامون ویلاتا، اسپانیا
برای اولین بار در تاریخ پریتزکر، در سال ۲۰۱۷ جایزه معماری پریتزکر به سه نفر برای کار تیمی شان اهدا شد. رافائل آراندا، کارمه پیجم و رامون ویلاتا که اهل اسپانیا می باشند، در دفاتری که به عنوان کارخانجات ریخته گری قرن بیستم بودند با نام اختصاری RCR فعالیت می کنند.
این تیم در طرح هایشان همانند فرانک لوید رایت، فضاهای بیرونی و داخلی را بهم متصل می کنند. مانند فرانک گری، آنها در استفاده از مواد مدرن، مانند فولاد و پلاستیک بازیافت شده سریع هستند. به نقل هیئت داوران پریتزکر؛ "آنچه که آنها را متفاوت می کند، رویکردی است که ساختمان ها و فضاهایی را خلق می کند که هم زمان، هم محلی و هم جهانی هستند".
معماری آنها بیانگر قدیمی و جدید، محلی و جهانی، اکنون و آینده است. به استناد هیئت داوران پریتزکر؛ "کارهای آنها همواره ثمره یک همکاری سودمند و در خدمت جامعه بودن است."
موزه سولجز، فرانسه
کتابخانه سانت آنتونی، بارسلونا
2016: آلجاندرو آراوانا، شیلی
آلجاندرو آراوانا اولین معمار از کشور شیلی است که تا به حال جایزۀ پریتزکر دریافت کرده است. این معمار متعهد برای احیای معماری اجتماعی ستایش شده است. او که مدیر اجرایی شرکت ELEMENTAL است، توانایی معماری را برای حل مسائل جهانی، از طریق نمونه کارهای متنوع خود ثابت کرده است.
"نیمی از یک خانه خوب" با سرمایه عمومی تامین می شود و ساکنان محیط همسایگی خود را به دلخواه خود کامل می کنند. آراوانا این رویکرد را مسکن افزایشی و طرح مشارکتی نامیده است.
به نقل هیات داوران پریتزکر" نقش معمار در حال حاضر به منظور تامین نیازهای اجتماعی و بشر دوستانه به چالش کشیده شده است، و الجاندرو آروینا به وضوح، سخاوتمندانه و به طور کامل به این چالش پاسخ داد."
مرکز نوآوری، دانشگاه شیلی
برج های سایامیز، سانتیاگو
2015: فری اتو، آلمان
فری اتو یکی از مشهورترین و نوآورترین معماران بین المللی آلمانی قرن بیستم است.
فری اتو به طور مداوم به مثال ارائه شده توسط طبیعت اشاره کرده است و سعی کرده از آن برای معماری و مهندسی استفاده کند.
بیوگرافی وی به استناد از هیئت پریتزکر "او یک مبتکر مشهور جهانی در معماری و مهندسی است که در ساخت سقف های پارچه ای مدرن با سازه های کششی پیشگام بوده و همچنین با مواد و سیستم های ساختمانی مانند پوسته های شبکه ای، بامبو و شبکه بندی های چوبی کار می کرده است. او پیشرفت های مهمی در استفاده از هوای فشرده به عنوان یک ماده ساختاری و نظریه نیوماتیک و توسعه سقف های قابل تبدیل انجام داده است. اتو نتایج پژوهش را در اختیار سایر معماران قرار داده و او همیشه در زمینه معماری همکاری سودمندی داشته است."
سقف برای سالن چندمنظوره، مانهایم، آلمان
استادیوم المپیک، مونیخ
2014: شیگر بان، ژاپن
شیگر بان معماری ژاپنی است که در سال 2014 جایزه پریتزکر را به خاطر سهم قابل توجه خود از نوآوری در معماری و بشر دوستی به دست آورد. توانایی او برای استفاده مجدد از دانش متعارف در زمینه های مختلف، منجر به گستردگی کار او شده است که با توسعه ساختاری و تکنیک ها و مواد غیر متعارف مشخص می شود، بان این نوآوری ها را نه تنها برای ایجاد یک معماری زیبا، بلکه به عنوان یک ابزار با ایجاد راه حل های مسکن سریع، مقرون به صرفه و پایدار برای کمک به افراد نیازمند و بی خانمان، استفاده کرده است. همانطور که هیات داوران پریتزکر می گوید: "او قادر است، اجزای استاندارد و مواد رایج مانند لوله های کاغذی، مواد بسته بندی یا ظروف حمل و نقل، امکانی برای استفاده به روش های جدید ببیند. او به ویژه برای نوآوری های ساختاری و استفاده خلاقانه از مواد غیر متعارف مانند بامبو، پارچه، کاغذ و کامپوزیت های فیبر کاغذی و پلاستیک بازیافتی شناخته شده است.
شیگر بان معمار خستگی ناپذیر است که کارش را با خوش بینی به انجام می رساند. او یک معلم متعهد است که نه تنها سرمشق برای نسل جوان، بلکه منبع الهام آنان است."
موزه هنرهای مدرن و معاصر پمپیدو، متز، فرانسه
خانه تراس، ونکوور
2013: تویو ایتو، ژاپن
تویو ایتو یک معمار ژاپنی است که برای معماری مفهومی شناخته شده است.
به نقل از عضو هیئت داوران پریتزکر" تویو ایتو تقریبا 40 سال است که به دنبال تعالی است. کار او ساکن باقی نمانده است و هرگز قابل پیش بینی نبوده است. او الهام بخش بوده و تفکر نسل جوان معماران هم در داخل و هم در خارج از کشور را تحت تاثیر قرار داده است."
نوآوری یک کلمه است که اغلب برای توصیف آثار تویو ایتو استفاده می شود. نوآوری هم چنین می تواند با استفاده از مواد سنتی در روش های غیر متعارف مانند استفاده از بتن برای ساخت فرم های ارگانیک ایجاد شود.
اشکال او با رویکرد مینیمالیستی یا پارامتریک مطابقت ندارد. شرایط مختلف منجر به پاسخ های مختلف می شود. از همان ابتدا، وی کارهای مدرن را با استفاده از مواد صنعتی استاندارد و سازه های سبک وزن مانند لوله ها، شبکه های منبسط شده، ورقه های آلومینیومی سوراخ دار و پارچه های نفوذ پذیر، توسعه داد.
غرفه گالری سرپنتاین، لندن، انگلستان
برج سبز کاپیتا، سنگاپور
2012: ونگ شو، چین
علاقه ی دکتر شو به ساخت و مرمت تاریخی ممکن است شهرنشینی چین را تحت تأثیر قرار دهد. به نقل از یکی از اعضای هیئت داوران پریتزکر "هیئت داوران برای اهدای جایزه پریتزکر به ونگ شو، معمار جوان چینی، دو چیز را مد نظر قرار داده اند؛ یکی کار گذشته شو که با استانداردهای بالای جایزه مطابقت دارد و دیگری برای ارسال پیام خوش بینانه و به رسمیت شناختن وی و تشویق به اینکه وعده کار مشابه در آینده را دهد."
او از سال 1990 به گونه ای هدفمند برای 10 سال از تمرین خودداری کرد تا خود را در مهارت های مبتنی بر هنر، معماری بومی، تکنیک های ساخت و ساز و قدردانی از مواد طبیعی آموزش دهد.
برای مثال، او در موزه نینگبو از مواد بازیافتی محلی - کاشی، آجر و سنگ ها استفاده کرده است و اشاره به حافظه از دست رفته شهر معاصر دارد.
غرفه نینگبو، نمایشگاه شانگهای، تنگتو، چین
موزه نینگبو، ژجانگ، چین
2011: ادواردو سوتو د مورا، پرتغال
شهرت ادواردو سوتو د مورا معمار پرتغالی که جایزه پریتزکر را در سال 2011 به دست آورد، برای استفاده از طرح هایی است که اساساً ساده و در عین حال جدی و در حقیقت دراماتیک هستند و با بکارگیری متفکرانه رنگ ها و مواد ایجاد شده اند. وی در معماری خود هم انعطاف پذیر و هم ثابت قدم است. سبک او جهانی است و به ندرت تحت تاثیر روند و سبک های فعلی قرار می گیرد.
این معمار که در ابتدا در پورتو در دفتر آلوارو سیزا (یکی دیگر از برندگان جایزه پریتزکر، سال 1992) کار می کرد، فعالیت خود را در سال 1980 آغاز کرد.
به گفته رئیس هیئت داوران جایزه پریتزکر "ساختمان های او هم زمان توانایی منحصر به فردی در انتقال ویژگی های ظاهری متناقض از جمله - اقتدار و تواضع، خشونت و ظرافت، قدرت عمومی جسورانه و حس صمیمیت - دارند."
مسکن هفت شهر، پرتغال
استادیوم شهری براگا، پرتغال
2010: کوزیو سجیما و رویه نیشیوازا، ژاپن
معماران معروف کوزیو سجیما و رویه نیشیوازا، در سال 2010 موفق به دریافت جایزه پریتزکر شدند. آثار مهم آنها شامل موزه هنر معاصر در نیویورک؛ مرکز آموزش Rolex در EPFL در لوزان؛ غرفه مارپیچ در لندن؛ موزه هنرهای معاصر قرن 21 در کانازاوا؛ موزه لوور در فرانسه و... می باشند.
گروه SANAA برای طراحی ساختمان های قدرتمند و مینیمالیستی با استفاده از مواد معمول روزمره تحسین شدند. هر دو معمار ژاپنی به طور مستقل نیز طراحی می کنند. آنها در سخنرانی جشن برنده شدن خود گفتند: "در شرکتهای فردی، ما هرکدام معماری را با تفکر خودمان می بینیم و در کشمکش با ایده های خود قرار می گیریم." "هم زمان، ما الهام بخش و منتقد یکدیگر در SANAA هستیم. ما اعتقاد داریم که کار به این طریق فرصت های زیادی را برای هر دو ما ایجاد می کند."
%2C%20japan.jpg)
موزه هنرهای معاصر قرن بیست و یک، کانزاوا، ژاپن
.jpg)
مرکز آموزشی رولکس، سوئیس
منابع:
